ΝΕΑ και ΒΗΜΑ η συγχώνευση των δύο εφημερίδων

Απορίες για τον νέο ΔΟΜ

Προσωρινή η μετακόμιση

στην Συγγρού

πληροφορήθηκαν οι εργαζόμενοι

Στο Μεταξουργείο θα εγκατασταθούν τα μίντια του Ομίλου

Προχωρά με τα αναμενόμενα προβλήματα η επαναλειτουργία του ΔΟΛ ή τέλος πάντων ό,τι απέμεινε από αυτόν πλέον. 

Οι εργασίες μετεγκατάστασης στα γραφεία της Λ.Συγγρού συνεχίζονται και αναμένεται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Μια πρώτη είδηση που προκύπτει από τη μετεγκατάσταση η οποία πιθανώς θα έχει και ενδιαφέρουσα… ουρά είναι ότι για πρώτη φορά θα συστεγάζονται όχι μόνο στον ίδιο όροφο, αλλά και ανά τομείς στα ίδια γραφεία οι εργαζόμενοι σε ΝΕΑ και ΒΗΜΑ. Οπως προκύπτει ξεκινά μια διαδικασία συγχωνεύσεων η οποία μένει να δούμε πώς θα υλοποιηθεί. Θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια ότι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα η συγχώνευση των δύο εφημερίδων είναι ο μόνος δρόμος για να μπορέσουν να συνεχίσουν να κυκλοφορούν διατηρώντας ένα μίνιμουμ ποιότητας. Αυτό γιατί έτσι και αλλιώς υπήρχε έλλειψη προσωπικού στα έντυπα και με την απομάκρυνση περίπου του 30% των δημοσιογράφων και εργαζομένων στην παραγωγή (ατελιέ, διόρθωση κλπ) είναι σαφές ότι δεν μπορούν να κυκλοφορούν οι δύο εφημερίδες αυτόνομα. Εδώ επέρχεται και η πρώτη απορία που είναι βέβαια στο στόμα όλων εντός και εκτός ΔΟΛ. Πρόκειται ίσως περισσότερο για παράδοξο παρά για απορία, αλλά το θέμα είναι το εξής.

Αρχικά ο Β. Μαρινάκης εμφανίζεται (για τους λόγους που ο ίδιος εξηγεί στο άρθρο του) και δίνει ένα μεγάλο ποσό για την εξαγορά του ΔΟΛ, ποσό κατά πολύ μεγαλύτερο και από τις εκτιμήσεις των ίδιων των ανθρώπων του Οργανισμού και τιςπροσδοκίες των τραπεζών. Και στη συνέχεια η επένδυση αυτή γίνεται στην ουσίααποεπένδυση αφού αποφασίστηκε να απομακρυνθεί το σύνολο των διοικητικών υπαλλήλων και το 30% δημοσιογράφων και ανθρώπων της παραγωγής, ενώ σε όσους έγινε πρόταση παραμονής αυτή συνοδευόταν από μείωση απολαβών. Τι ακριβώς προσδοκά η νέα ιδιοκτησία; Τι είδους προϊόν περιμένει να παραχθεί όταν στο ήδη περιορισμένο προσωπικό προστίθενται νέες απώλειες έμψυχου δυναμικού και όσοιπαρέμειναν τελικά θα εργάζονται με μειωμένες απολαβές, που καλό για την ήδηταλαιπωρημένη τσέπη και ψυχολογία τους δεν το λες…

Μαθαίνουμε ότι οι προϊστάμενοι τμημάτων σπάνε το κεφάλι τους για να δουν πώς θα μπορέσουν να βγάλουν τη δουλειά με σχετική επάρκεια και να διατηρηθεί ταυτόχρονα και κάποιο επίπεδο ποιότητας με ακόμη λιγότερο κόσμο, που και αυτός θα είναι καιδυσαρεστημένος με το οικονομικό και είναι δεδομένο ότι πολλοί ήδη αναζητούνπαράλληλη εργασία για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους.

Απορίες προκαλεί επίσης η είδηση ότι η μετεγκάτασταση στα πρώην γραφεία της ΝΔείναι προσωρινή, αφού τα media του ομίλου θα εγκατασταθούν όπως έγινε γνωστό στους εργαζομένους σε ιδιόκτητο κτίριο του ομίλου στο Μεταξουργείο το οποίο θα διαμορφώνεται σε αυτό το διάστημα. Σύμφωνα με όσα λένε τα στελέχη του ΔΟΛ στους εργαζομένους μέχρι το Πάσχα θα πάνε στο Μεταξουργείο. Μαθαίνουμε μάλιστα ότιστόχος του Β. Μαρινάκη είναι το νέο κτίριο να αποτελεί σημείο αναφοράς στην Αθήνα για την αισθητική και την τεχνολογία του.

Αν τελικά ισχύει αυτό είναι εύλογο το ερώτημα γιατί επιλέχθηκε η μετεγκάσταση από τη Μιχαλακοπούλου ακόμη και αν πράγματι η Εθνική Τράπεζα στην οποία ανήκει το κτίριο της Μιχαλακοπούλου ζητούσε πολύ υψηλό ενοίκιο όπως λένε τα στελέχη του ΔΟΛ. Αξίζει άραγε η διαφορά που προκύπτει σε σχέση με το επίσης υψηλό ενοίκιοστα γραφεία της Συγγρού όλη αυτή την ταλαιπωρία και δυσλειτουργία; Οσοι γνωρίζουν μιλάνε για ένα ποσό γύρω στα 400 χιλιάδες ευρώ που θα γλιτώσει ο ΔΟΛ από τη μετεγκατάσταση από τη Μιχαλακοπούλου στη Συγγρού μέχρι να πάει στο Μεταξουργείο. Και κάποιοι αναρωτιούνται πώς όταν κάποιος έχει δώσει 23 εκ. για μια εξαγορά και θα δώσει μερικά ακόμη για τη διαμόρφωση ενός νέου κτιρίου προβληματίζεται για 400 χιλιάρικα και προτιμάει να κάνει μέσα σε λίγους μήνες δύοδύσκολες μετακομίσεις.

Τέλος, απορίες προκαλεί η απόφαση να απομακρυνθούν οι αθλητικοί δημοσιογράφοι που κάλυπταν το ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ και να παραμείνουν προσωρινά μόνο οι μπασκετικοί. Η εξήγηση είναι προφανής βέβαια, αλλά το θέμα είναι είναι ότι για δεκαετίες ο ΔΟΛ είτε για λόγους κύρους είτε επειδή και ο Χρ.Λαμπράκης και ο Στ.Ψυχάρης δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον στον αθλητικό τομέα και ειδικά στο ποδόσφαιρο τα έντυπα του ΔΟΛ είχαν παραμείνει απόλυτα ουδέτεραστην προσέγγισή τους στα ποδοσφαιρικά. Η απορία είναι λοιπόν αν η αναμενόμενη από εδώ και πέρα ερυθρόλευκων αποχρώσεων προσέγγιση των αθλητικών θεμάτων σε ΝΕΑ και ΒΗΜΑ θα έχει κέρδη σε αναγνώστες. Αραγε το εξήγησαν αυτό οι δύο διευθυντές στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη νέα ιδιοκτησία; Ακόμη και αν η νέα ιδιοκτησία επέμενε στην πρόσληψη πιο «συμβατών» σε εκείνη ποδοσφαιρικώνρεπόρτερ, είπαν οι δύο διευθυντές ότι πρέπει να παραμείνουν και οι ήδη υπάρχοντες έστω και σε ρόλο σχολιαστών για να υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία και να μημετατραπεί το αθλητικό τμήμα των ΝΕΩΝ και του Βήματος σε «Φως» ή σε «Πρωταθλητή»; Γενικά, εκτός από τους εαυτούς τους και τους (πολύ) δικούς τους ανθρώπους οι δύο διευθυντές πάλεψαν για κάποιον άλλο;

Αλήθεια, εκείνοι που ούρλιαζαν και χτυπιόντουσαν στα γραφεία του ΔΟΛ στην εμφάνιση Μουλόπουλου και στην πρόταση εξαγοράς από τον Ιβάν Σαββίδη και εκείνοι που υπέγραψαν το περίφημο άρθρο για το ότι οι εφημερίδες δεν είναι γιαούρτια και βότκες τι έχουν να πουν τώρα που το 70% των συναδέλφων τους πήγαν σπίτι τους και όσοι έμειναν θα συνεχίσουν να εργάζονται με μειωμένες απολαβές;

Βέβαια πολλοί από αυτούς που έσκιζαν τα ρούχα τους ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουνστον ΔΟΛ όχι μόνο με Σαββίδη αλλά ούτε με Μαρινάκη για λόγους ηθικής τάξεως αλλά και… αισθητικής όπως χαρακτηριστικά φώναζαν στη Μιχαλακοπούλου την επίμαχη περίοδο, καπάρωσαν πρώτοι πρώτοι γραφείο στο νέο κτίριο! Οπως το ίδιο έκαναν και διάφοροι που εξαπέλυαν μύδρους εναντίον του Β. Μαρινάκη στα social media όταν κυκλοφόρησε η Ελευθερία του Τύπου και έτρεχαν μετά να σβήνουν άρον άρον τα post και να σφυρίζουν κλέφτικα. Και αυτοί πρώτοι πρώτοι καπάρωσανγραφεία στη Συγγρού.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι τα ψηφιακά Μέσα του ΔΟΛ βρίσκονται όχι σε δεύτερη αλλά σε τρίτη μοίρα στον νέο σχεδιασμό και δύσκολα ειδικά το in.gr θα καταφέρει να γίνει το σημείο αναφοράς του internet όπως παλαιότερα. Επίσης χλωμό μοιάζει και το μέλλον του BHMA FM αφού σε πρώτη φάση φαίνεται ότι θα υπολειτουργεί. Θα είναι χωρίς πρόγραμμα και θα υπάρχουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα (κάποια δελτία ειδήσεων ίσως και κάποιο μαγκαζίνο) για να διατηρήσει την ενημερωτική του άδεια.

ΥΓ: Πλανάται στον αέρα η θεωρία ότι όλα αυτά τα μη κανονικά που γίνονται στον ΔΟΛ μετά την εξαγορά Μαρινάκη γίνονται επειδή ο νέος ιδιοκτήτης θέλει να γίνειγρήγορα και ομαλά η μετάβαση και σε επόμενη φάση θα ξεδιπλώσει αναπτυξιακόσχέδιο που θα περιλαμβάνει αλλαγές στη διοικητική πυραμίδα, προσλήψεις προσωπικού κλπ. Το σημειώνουμε και αυτό, αλλά αν ισχύει κάτι τέτοιο ίσως όταν αποφασισθεί η…αναγέννηση του ΔΟΛ να μην υπάρχει κάτι να αναγεννηθεί αφού όπως μας είπε χαρακτηριστικά συνάδελφος που παρέμεινε στον Οργανισμό «Ο Μαρινάκης πήρε έναν πολυτραυματία ασθενή και αντί να ξεκινήσει την αποκατάσταση των τραυμάτων αποφάσισε να τον ρίξει σε τεχνητό κώμα μέχρι να δει τι θα κάνει. Ισως η μέθοδος αυτή να λειτουργήσει και όταν αποφασίσει ο ιδιοκτήτης να επαναφέρει στη ζωή τον ασθενή αυτό να γίνει γρήγορα και χωρίς παρενέργειες. Ισως όμως ο ασθενής δεν ξυπνήσει ποτέ από το κώμα…»

__________

enimerosi24

Ανασυγκρότηση

Η «σφαγή» των 17 στα Νέα..

ΕΝΤΥΠΑ

Aλίμονο στους νέους

(και στους απολυμένους...) 

Ήταν πράγματι επιλεκτική η «σφαγή» στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Μαρινάκη όπως γράφαμε ΕΔΩ; Πόσοι τελικά απολύθηκαν οριστικά χωρίς αποζημιώσεις; Ισχύει «το όποιος είπε έστω και μια κουβέντα που δεν άρεσε, δεν επαναπροσλήφθηκε";

Λοιπόν έχουμε και γράφουμε:

Κάποιοι αν και δεν έβγαλαν κιχ, ούτε έγραψαν στα Social media, τους πήρε η μπάλα. Ναι, κάποιοι είπαν κι έγραψαν κι απολύθηκαν, αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί μεταξύ των 17 από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ που δεν επαναπροσλήφθηκαν. Αντιθέτως, νωπά είναι ακόμα τα ποσταρίσματα-μπινελίκια κατά ΔΟΛ και Μαρινάκη από αρκετούς που τώρα ξαναέπιασαν δουλειά και γλείφουν εκεί που έφτυναν.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως η Μαρία Αντωνιάδου του ΔΟΛ, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, προφανώς τα «έχει κάνει πλακάκια» με τη νέα ιδιοκτησία, αφού δεν βγάζει ούτε μονόστηλο συμπαράστασης σε όσους έμειναν στο δρόμο. Και όπως λένε, η Αντωνιάδου, που παλιότερα έσκουζε για μία και μόνο απόλυση, τώρα για 17 απολύσεις (μόνο στα ΝΕΑ) σιωπά...

Μεταξύ των 17 απολυθέντων από τα ΝΕΑ (16 δημοσιογράφοι και μία διορθώτρια), είναι 5 που έχουν μωρά παιδιά, ηλικίας από ενάμισι έως 5 ετών, συνολικά 8 παιδάκια, ενώ και άλλοι απολυθέντες έχουν παιδιά στο Δημοτικό ή στο Γυμνάσιο.

Όπως μαθαίνουμε η πλειονότητα των απολυθέντων, αν όχι όλοι, δέχτηκαν τηλεφώνημα από τον διευθυντή των "ΝΕΩΝ" (αυτόν που αρνείται ότι συνέταξε τη λίστα των απολυθέντων) ο οποίος τους είπε επί λέξει "μην κάνετε κανά σκηνικό δημοσίως στα Social media", καθώς δεν θέλει να πάρει έκταση το «αιματοκύλισμα».

___________

zoornalistas

Ανασυγκρότηση

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ - Η 5η εξουσία, ο ιδρυτής του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάνζ

  Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017 προβάλετε στην τηλεόραση του ΣΤΑΡ  και ώρα 9.00 μ.μ.   

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

THE FIFTH ESTATE

Έτος: 2013
Διάρκεια: 118 λεπτά
Κατηγορία: Δραματικές
Πρωταγωνιστές:
Πίτερ Καπάλντι, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Αλίσια Βικάντερ, Στάνλεϊ Τούτσι, Λόρα Λίνεϊ, Άντονι Μάκι, Ντάνιελ Μπρουλ, Νταν Στίβενς, Ντέιβιντ Θιούλις
Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον

Το 2010 μία ιστοσελίδα αφιερωμένη στην προστασία πληροφοριοδοτών, φέρνει στη δημοσιότητα απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ, με τα οποία δίνει άλλη διάσταση στη διαρροή πληροφοριών. 

Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η ταινία εκθέτει την εξαπάτηση και τη διαφθορά της εξουσίας, που κατάφερε να μετατρέψει αυτή την άγνωστη ιστοσελίδα σε μία από τις πιο πολυσυζητημένες των τελευταίων ετών καθώς επίσης και τον ιδρυτή της σε ήρωα. 

Η ιστορία ξεκινά με τον μυστηριώδη ιδρυτή του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάνζ και τον Ντάνιελ Ντόμσαϊτ-Μπεργκ, να συνεργάζονται με σκοπό τη μυστική παρακολούθηση των ισχυρών και των προνομιούχων του κόσμου. Με ελάχιστα οικονομικά κεφάλαια, δημιουργούν μια ηλεκτρονική πλατφόρμα, που επιτρέπει στους πληροφοριοδότες να δημοσιεύουν ανώνυμα στοιχεία κρατών και κυβερνήσεων. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μπόρεσαν να δημοσιεύσουν πληροφορίες, που ούτε τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία δεν είχαν καταφέρει. 

Όταν όμως ο Ασάνζ και ο Μπεργκ θα αποκτήσουν πρόσβαση στα πιο εμπιστευτικά έγγραφα στην ιστορία των ΗΠΑ, θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα καθοριστικό ερώτημα: Ποιο είναι το κόστος του να κρατάς μυστικά σε μία ελεύθερη κοινωνία - και ποιο είναι το κόστος του να τα προδίδεις; 

___________

http://www.star.gr/tv/el/Pages/Movie.aspx?artId=2048&artTitle=o_anthropos_pou_poulise_ton_kosmo

Αύγουστος 1946. Ο κομμουνιστής δημοσιογράφος, Κώστας Βιδάλης, δολοφονήθηκε από τις συμμορίες του Σούρλα.

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ 

«Στου Βιδάλη τα βήματα»… 

Αύγουστος 1946. Ο κομμουνιστής δημοσιογράφος, Κώστας Βιδάλης,

 δολοφονήθηκε από τις συμμορίες του Σούρλα.

Στη Θεσσαλία οι αγωνιστές δολοφονούνται καθημερινά. Ο Βιδάλης, στη σύσκεψη του «Ριζοσπάστη», δηλώνει αποφασισμένος: «Πρέπει να κάμω τη δουλειά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο και να αποκαλύψω τους δράστες». Θα ήταν το τελευταίο ρεπορτάζ του Κώστα Βιδάλη.

Έφυγε από την Αθήνα στις 11 Αυγούστου. Στις 13 Αυγούστου ταξίδευε από τη Λάρισα για το Βόλο. Τότε φτάνει το μήνυμα του στο «Ριζοσπάστη»: «Λογαριάζω – γράφει – να είμαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε». Το τραίνο που ταξιδεύει ο Βιδάλης το σταμάτησαν, στον Πλατύκαμπο, οι συμμορίες του Σούρα. Ο Βιδάλης συλλαμβάνεται και βασανίζεται για ώρες. Εκτελέστηκε με πέντε σφαίρες και το σώμα του το πετάξανε στα χωράφια.

Αναδημοσιεύουμε από τον «Ριζοσπάστη» ένα κείμενο του αλησμόνητου δασκάλου μας, Νίκου Καραντηνού, για τον Κώστα Βιδάλη. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 29 Αυγούστου 2004. 

~~~~~~~~~~~~~~~~

ΜΝΗΜΕΣ Κ. ΒΙΔΑΛΗ

(Κάλεσμα χρέους)

ΚΑΘΕ χρόνο οι αυγουστιάτικες τούτες μέρες φέρνουν πάντα στο νου και στην καρδιά τον αξέχαστο δημοσιογράφο Κώστα Βιδάλη , το σύντροφο και δάσκαλό μας στης αγωνιστικής δημοσιογραφίας τα πρώτα εκείνα δύσκολα βήματα.

ΕΙΧΕ ολοκληρώσει μια επική διαδρομή στα χρόνια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και δούλεψε με φλόγα για να στηθούν στην κατοχική Αθήνα οι μηχανισμοί προκειμένου να εξασφαλιστούν τα τυπογραφεία για τη σίγουρη έκδοση του «Ριζοσπάστη», της «Ελεύθερης Ελλάδας», αλλά και σειράς επίσης εφημερίδων στα βουνά.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ η προσφορά του, εξασφάλισε τυπογραφεία, τυπογραφικά υλικά και φυσικά και το ρεπορτάζ που έκανε καθημερινά στη φωλιά του λύκου, στο γραφείο του κουίσλιγκ πρωθυπουργού Γ. Ράλλη. Η μεταβαρκιζιανή περίοδος θα βρει τον Βιδάλη υπεύθυνο για τα οικονομικά και αμέσως έπειτα πολιτικό συντάκτη του «Ρ», κορυφαίο της ελληνικής δημοσιογραφίας με γενική εκτίμηση.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 1946, μερικές βδομάδες πριν από το δημοψήφισμα για την επαναφορά του Γλίξμπουργκ, έχει εξαπολυθεί ο πιο αιματηρός διωγμός, εξοντωτικός του κόσμου της Εθνικής Αντίστασης. Η πρώτη σελίδα του «Ρ» τρέχει αίμα από τους μοναρχοφασίστες και τις συμμορίες, που είναι διαρθρωμένες στις διάφορες περιοχές.

Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ κολυμπάει στο αίμα. Οι μοναρχοφασίστες έχουν λόγους να χτυπήσουν την περιοχή, που στάθηκε του αντιστασιακού αγώνα το αχτύπητο μετερίζι. Ετσι κι οι Σούρληδες, οι Βουρλάκηδες δολοφονούν καθημερινά τους αγωνιστές στη Θεσσαλία.

ΠΡΕΠΕΙ να πάμε στη Θεσσαλία. Πρέπει να δούμε με τα μάτια μας εμείς και να γράψουμε. Δεν μπορούμε να διαβάζουμε τις «μπούρδες» του Σπ. Θεοτόκη (υπουργό, τότε, Δ. Τάξης). Αυτά έλεγε φωναχτά ο Κ. Βιδάλης . Πολλοί προσπάθησαν να τον πείσουν για το παράτολμο ταξίδι, που θα επιχειρούσε και τους μεγάλους κινδύνους που διέτρεχε.

Σ’ ΟΛΟΥΣ αυτούς, συντρόφους και φίλους, απαντούσε λέγοντας: «Είμαι δημοσιογράφος. Και πρέπει να κάνω τη δουλιά μου. Να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο της τρομοκρατίας και ν’ αποκαλύψω τους δράστες…». Ετσι ο Βιδάλης δεν άκουσε τη φωνή της «λογικής» και σαν σίφουνας στις 10 του Αυγούστου έφευγε τελικά για τη Θεσσαλία για να δει και να γράψει στο μεγάλο ρεπορτάζ, που αυτή τη φορά θα το έγραφε με το αίμα του.

ΕΦΥΓΕ σαν σίφουνας για τη Θεσσαλία αφού με τη συντρόφισσά του, την Κάτια, είχε παραβρεθεί σ’ ένα γάμο φιλικού του ζευγαριού. Κι είναι γνωστά όλα όσα ακολούθησαν με την άγρια δολοφονία του σ’ ένα χωράφι κοντά σ’ ένα χωριό που το όνομά του είναι Μελία. Στο χωριό αυτό υπάρχει ένας γρανιτένιος βράχος με τα μηνύματα της μεγάλης θυσίας.

Η ΑΘΗΝΑ συγκλονισμένη μάθαινε ότι ο Κώστας Βιδάλης είχε βρει από τους λυκανθρώπους του Σούρλα μαρτυρικό θάνατο. Μεγάλη κι η δοκιμασία, ο πόνος και στην εφημερίδα μας, που έχανε τόσο τραγικά μια τέτοια κολόνα, όπως ήταν ο Κώστας Βιδάλης .

ΑΠΟ τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία στάθηκε ο ακούραστος αλλά και έμπειρος ρεπόρτερ. Θα ασχοληθεί με το πολιτικό ρεπορτάζ και ως πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας μας αναδείχτηκε κορυφαίος στον τομέα του.

ΝΑ μη νομιστεί πως το πέρασμά του στο πολιτικό τον αποτράβηξε από τα οικονομικά. Τα παρακολουθούσε με πάθος. Ετσι τον βλέπαμε να «αλωνίζει» την κεντρική αγορά, να παίρνει σβάρνα αλευρέμπορους, λαδέμπορους και να βγάζει ειδήσεις που ήταν τότε με την οξύτητα που είχε το επισιτιστικό πολύ σημαντικές ειδήσεις, ιδιαίτερα για την εφημερίδα μας.

ΔΕΝ έκανε με τον τρόπο αυτό επίδειξη αλλά, κυρίως, ζητούσε να μπάσει στο ρεπορτάζ τους νέους που βρεθήκαμε στη σύνταξη του «Ρ» οι περισσότεροι βγαλμένοι από την Αντίσταση.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, έλεγε, έρευνα, θέλει τρεχατό κι όχι εφησυχασμός και «κρέμασμα» στο τηλέφωνο. Αυτό μας το ‘λεγε φωναχτά μέσα στη σάλα αλλά το έκανε ο ίδιος καθημερινά πράξη. Μεγάλος δάσκαλος.

ΠΕΝΗΝΤΑ χρόνια από το μαρτυρικό θάνατο του κομμουνιστή δημοσιογράφου, που η πένα του θαρραλέα και άτρομη αποκάλυπτε τα σκάνδαλα της ελληνικής πλουτοκρατίας, που ο Μανιαδάκης τον εξόρισε στα Κύθηρα για όσα έβγαλε στο φως για τον Μποδοσάκη.

ΣΤΟΥ ΒΙΔΑΛΗ τα βήματα. Δεν είναι μια απλή επετειακή αναφορά. Είναι κάλεσμα ζωής, είναι μήνυμα αγώνα. Είναι θύμηση χρέους ύψιστου για τον νέο αγωνιστή, το δημοσιογράφο του σήμερα.

__________
(Από τον Ημεροδρόμο)
http://www.imerodromos.gr/stou-vidali-ta-vimata/